การตกแข่งปลายสวาย
อุปกรณ์ในการตกปลาสวาย
รอก รอกเบทแคสติ่งหรือสปินนิ่งแล้วแต่ความถนัด
สายเอ็น สปินนิ่งควรเป็น 10-12 lbs เบทแคสติ่งควรเป็น18-25 lbs
ตัวเบ็ด ผมใช้ของ gamagatsu เบอร์ 11-12 แบบไม่มีห่วง เพราะการ set hook ดี
ชุดปลายสาย
ประกอบไปด้วย ตระกร้อวิ่ง ลูกปัด ลูกหมุน วิธีการเลือกใช้ชุดปลายสายนั้นก็ไม่ตายตัวต้องคอยปรับเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลาขึ้นอยู่ว่าเราจะตกแบบใด เช่น
1. ตกผิวน้ำ การตกผิวน้ำผมจะใช้ลูกปัด 3 – 4 เม็ดร้อยเข้าไปในสายเมนส่วนสายหน้าให้ยาวประมาณ 1 ฟุต แล้วปั้นขนมปังใส่เลย วิธีนี้จะทำให้เหยื่อเบาและลอยน้ำแต่ต้องใช้ขนมปังขาวล้วนๆ
2. ตกกลางน้ำ การตกกลางน้ำหมายถึงระยะก้นบ่อกับระยะผิวน้ำ อันนี้ต้องใช้ทุ่นช่วยครับ และตั้งระยะความลึกของทุ่นเอา
3. ตกหน้าดิน การตกหน้าดินสามารถเลือกใช้อุปกรณ์ชุดปลายสายได้หลายแบบ เช่น
3.1 ฝังเข็ม ใช้ตะกั่วเม็ดเล็กๆร้อยเข้าไปในสายเมนแล้วปั้นขนมปังใส่ เหน็บด้วยเหยื่อขนมปังแผ่นเป็นตัวเกี่ยวเบ็ด
3.2 ใช้ตะกร้อวิ่ง ตะกร้อที่ใช้อาจจะมีตะกั่วลูกเล็กๆอยู่ด้านในหรือไม่มีก็ได้ โดยมีจุดประสงค์ว่าเราต้องการให้เหยื่อจมน้ำช้าหรือว่าเร็วแค่ไหน ซึ่งจะมีผลกับการกินของปลา ขออธิบายดังนี้ ปกติแล้วปลาสวายเล็กจะรวมตัวกันอยู่ผิวน้ำ ส่วนปลาสวายใหญ่จะอยู่ในระดับน้ำที่ลึกกว่า ดังนั้นมันอยู่ที่เราว่าต้องการไซต์อะไร ถ้าต้องการไซต์ที่ใหญ่กว่า ก็อาจจะต้องใช้ตะกร้อที่มีตะกั่วด้วยเพื่อให้เหยื่อจมน้ำเร็วขึ้น และหลีกหนีสวายเล็กที่เข้าแย่งชิงเหยื่อบนผิวน้ำ
เหยื่อล่อ
คือ ขนมปังป่น หรือขอบขนมปังป่น ที่เราปั้นใส่ตระกร้อเวลาตกปลา ตามบ่อตกปลาสวายเพื่อการแข่งขันมีข้อกำหนดว่าต้องใช้ขนมปังเท่านั้น มีบางแห่งเท่านั้นที่ให้ใช้รำได้ ปัจจุบันบ่อตกปลาบางที่บังคับให้ใช้ขนมปังของบ่อ ถ้าจะนำไปเองก็ได้แต่ต้องเป็นขนมปังขาว และต้องผ่านการตรวจสอบจากทางกรรมการก่อนนำเข้า ตามความคิดของผมส่วนตัวผมแล้ว ผมว่าใช้ขนมปังบ่อดีที่สุดเพราะปลามันเคยกินทุกวันจนชิน และค่อนข้างสะดวกสบายไม่ต้องจัดเตรียม เมื่อก่อนตอนที่ผมเริ่มแข่งใหม่ๆ ช่วงนั้นยังไม่มีการบังคับ ก่อนแข่งผมจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าสารพัด พอตกเข้าจริงบางบ่อปลาไม่กินเหยื่อที่ผมเตรียมไว้อย่างดีเลย ต้องหันไปซื้อขนมปังบ่อแทน
หัวเชื้อ
หัวเชื้อ อาจจะใช้หรือไม่ใช้ก็ได้ ให้ศึกษาบ่อที่เราจะไปตก เพราะบางบ่อปลาสวายจะถูกฝึกมาจากนักแข่งขันที่มีการใช้หัวเชื้อกลิ่นต่างๆ แต่บางบ่อก็มีการห้ามใช้หัวเชื้อเด็ดขาด ดังนั้นถ้าเราไปแข่งบ่อตกปลาที่มีการใช้หัวเชื้อเราก็มีความจำเป็นที่จะต้องใช้มันเหมือนกัน และก็พยายามมองและสังเกตนักแข่งคนอื่นๆ ว่าใช้อะไร ส่วนมากแล้วปลาสวายจะชอบความมันของเหยื่อเช่นกะทิ แยมโรล และประเภทกลิ่นหอมอ่อนๆ เช่นใบเตย มะลิ นมเนย เวลาจะใช้ก็ผสมลงในถังหรือปั้นขนมปังเสร็จแล้วค่อยฉีดพ่นหัวเชื้อก็ได้ โดยมากผมจะใช้อย่างหลังมากกว่า
เหยื่อเหน็บ
เหยื่อเหน็บก็คือ ขนมปังแผ่นชิ้นที่เราใช้เกี่ยวที่ตัวเบ็ดสำคัญมาก เราจะได้ปลาหรือไม่ก็ตัวนี้แหละ นักตกปลามือใหม่ต้องให้ความสำคัญเป็นพิเศษ
เทคนิคการตกปลาสวายแข่ง
-
เมื่อเรามีอุปกรณ์พร้อมแล้ว เรามาเริ่มกันเลยอันดับแรกเข้าบ่อที่เขาเปิดแข่งขันนั่นแหละ แต่ไปวันที่เขาไม่ได้เปิดแข่งเพื่อซ้อมมือ ฝึกการปั้นขนมปังป่นก่อนเป็นอันดับแรก ถ้าใช้ตะกร้อให้ปั้นขนมปังชั้นแรกหุ้มตะกร้อแค่พอมิดกดให้แน่นๆเลย เสร็จแล้วหุ้มชั้นนอกอีกครั้งหนึ่งหลวมๆ ระวังอย่าให้แน่นมากกะพอว่าตีเหยื่อไม่แตกกลางอากาศ แรกๆยังไม่ต้องเกี่ยวเบ็ดก็ได้ เวลาตีเหยื่อเล็งให้ตรงให้เหยื่อและปลายคันอยู่ด้านหลัง หันหน้าเข้าหาบ่อให้ตั้งฉากกับบ่อ และเหวี่ยงคันเบ็ดข้ามหัวเราจากด้านหลังไปข้างหน้า กะให้เหยื่อลอยโด่งขึ้นสูงสัก 20 – 30 เมตร และกะระยะว่า ถ้าบ่อจัดพื้นที่ให้ตกปลาได้ทั้งสองฝั่งเราก็กะให้เหยื่อลงกลางบ่อ ถ้าบ่อกว้างก็พยายามตีให้ถึง แต่ถ้าบ่อกำหนดให้ตกปลาฝั่งเดียวก็กะให้เหยื่อตกห่างจากฝั่งตรงข้ามประมาณ 2 เมตร ( ปกติปลาสวายตามบ่อตกปลาจะระแวงและอยู่ห่างคน ดังนั้นบ่อที่ให้ตกได้สองฝั่ง ปลาสวายจะอยู่กลางบ่อ) ส่วนสาเหตุที่ให้ดอยเหยื่อขึ้นสูงเพราะว่าเวลาเหยื่อดิ่งจากที่สูงจะมีน้ำหนักและเกิดแรงกระแทกกับผิวน้ำทำให้เหยื่อแตกกระจายได้ดี สังเกตุดูว่าเราปั้นขนมปังแน่นเกินไปหรือไม่ ให้ฟังเสียงเหยื่อกระทบผิวน้ำ ถ้าดังเป๊ะ....ก็ใช้ได้ แต่ถ้าดังตูม...เหมือนลูกตาลหล่นรับรองปลาหนีกระเจิง
- การเกี่ยวเหยื่อเหน็บ ผมใช้วิธีเอามือฉีกขนมปังแผ่นเอาแต่ส่วนที่เป็นเนื้อขาวๆ กะขนาดกว้าง 2 เซ็นติเมตรและยาว 3 – 4 เซนติเมตร และเอาปลายเบ็ดสับแทงให้ทะลุอีกด้านหนึ่ง และเกี่ยวกลับอีกครั้งโดยให้ขอเบ็ดโผล่ออกมาพ้นขนมปังเล็กน้อยแล้วห่อซ่อนตัวเบ็ดไว้ และบีบขนมปังส่วนที่อยู่โคนเบ็ดตรงที่เราผูกสายเอ็นให้แน่นจะได้ไม่หลุดง่ายเวลาเราตีเหยื่อ จำไว้ว่าชิ้นเหยื่อที่เราเกี่ยวเบ็ดนี้จะต้องแปะไว้ข้างๆขนมปังที่ปั้นเป็นเหยื่อล่อเสมอ ถ้าจะฝังไว้ด้านในก็ได้แต่ต้องมีความชำนาญในการปั้นเหยื่อดีพอ ไม่งั้นเวลาเหยื่อลงน้ำเหยื่อเหน็บไม่หลุดออกมา ปลาก็มองไม่เห็นกว่าจะกินได้อาจจะต้องรอนาน หรืออาจจะถูกตะกร้อทับติดโคลนก้นบ่อทีนี้รอทั้งวันปลาก็ไม่กินสักที
- ปกติปลาสวายจะหากินและอยู่รวมกลุ่ม เราจะต้องมองหาฝูงปลาสวายและตีเหยื่อเข้ากลางฝูงเลย รับรองไม่พลาดอันนี้เหมาะสำหรับการซ้อมมือที่นักตกปลามีไม่มากเราสามารถเดินหาฝูงปลาได้ แต่เวลาแข่งขันจริงเราอาจจะทำอย่างนั้นมันไม่ง่ายนัก โดยมากนักแข่งทั่วไปจะมากันเป็นทีมๆละ 5 – 10 คน ในแต่ละทีมต่างก็บอม..เหยื่อลงไปในจุดที่ตัวเองต้องการ ให้ขนมปังไปกองไว้เยอะๆ ปลาจะได้รวมฝูงได้ง่าย โอกาสที่เราจะแทรกตัวเข้าไปคงลำบาก ก็ใช้วิธีเกาะท้ายกลุ่มไว้เผื่อฟลุ๊ค... สำหรับตัวผมชอบลงแข่งตามลำพังเพราะทำให้มีสมาธิดี สามารถปรับกลยุทธได้ง่าย ไม่ย้ายที่ ผมใช้วิธีสร้างแรงดึงดูดปลาสวายด้วยการใช้หัวเชื้อเป็นตัวล่อ และได้ผลทุกครั้งส่วนจะติดรางวัลหรือไม่อันนี้ก็อยู่ที่ดวงครับ หลายท่านคงเคยได้ยินคำว่า “ชั่งจัง ตังค์ไม่เอา “
- การใช้สายหน้า ก็คือสายที่เรามัดกับตัวเบ็ด อีกด้านหนึ่งมาผูกมัดกับลูกหมุนกับสายเมนของรอก ส่วนตัวผมจะเลือกใช้สายเอ็นที่มีคุณภาพสูง แน่นอนราคาต้องสูงตามขนาดไม่เกิน 15 ปอนด์ ตั้งความยาวไว้ที่ 1 ฟุตก่อน และไล่หาระยะเอาอีกที ( ตามความคิดของผมๆ ว่าสายเอ็นจะพลิ้วตัวได้ดีกว่าสายเชือกถัก และโอกาสที่จะพันกับสายเมนเวลาปลาลากสายนั้นน้อยกว่า )
อ้างถึง : การแข่งตกปลาสวาย
www.siamfirshing.com
